De operatie is achter de rug, de beslissing om niet voor de chemo te gaan gemaakt, maar het gaat niet goed met haar. “Aan de ene kant wil ik rust en ervoor weglopen en aan de andere kant mis ik een soort bezieling waardoor ik tot niets kom.” Ze legt het plakje ontbijtkoek naast haar …
Op het moment dat ze binnenkomt merk ik aan elke vezel in mijn lijf al dat ze hier niet wil zijn. Ze wil niets te drinken en laat weten na dit gesprek naar haar werk te gaan. Ik vraag haar hoe ze zich voelt. Daar moet ze even over nadenken, voor ze zegt: “Jannet, ik …
Een dikke krullenbos komt de kamer uit van de chirurg, met een blik in haar ogen alsof ze het meest toffe concert heeft bijgewoond in jaren. De opluchting straalt van haar gezicht. “Het is weg, het is echt weg, en geen uitzaaiingen in mijn oksel” roept ze luid en duidelijk de wachtkamer in. Voor we …
Vorige week liep ik het Klompenpad bij Hattem en daar zag ik een prachtige boom die bestond uit vele stammen en het deed me meteen terugdenken aan een gesprek met Ellen, een patiënte die ik een aantal weken geleden heb ontmoet. Ze is 44, getrouwd, 2 kinderen en een baan als jurist, fulltime. Ogenschijnlijk heeft …
Ze is gestuurd en weet eigenlijk niet zo goed wat ze komt doen, maar iedereen zegt tegen haar dat ze eens moet gaan praten met mij en eigenlijk is ze wel nieuwsgierig zegt ze. Ze zit kaarsrecht op, neus een beetje omhoog, armen over elkaar. Het voelt bijna als een uitdaging naar mij, kijkend wat …
Daar staat hij. Ogen strak op de deur van de operatiekamers, af en toe een paar passen heen en weer lopend om dan weer even stil te staan. Zijn tas staat op een tafel een eindje verderop. Zijn gezicht is gespannen en straalt tegelijk wanhoop uit. Van de krachtige man, de rots in de branding …
Ze is resoluut, de borst moet er af. Ze wil zo min mogelijk behandeling en absoluut geen bestraling en voor haar is er dan maar één keuze en ik snap haar wel. Lisette heeft zo’n medisch dossier waar menig patiënt niet aan kan tippen, zo vol met operaties, medicatie, onbegrepen klachten en na TIEN jaren …
Voor me zit een bloedmooie vrouw. Een volle bos haar, volledig ingevlochten in een ingewikkeld patroon, ogen die alles zeggen boven een mondkapje. Naast haar zit Jochem, haar man en een beetje in de hoek zit hun dochter Jasmijn. Ze zit in elkaar gezakt, oortjes is, scrollend op haar telefoon, in haar eigen wereld, veilig. …
Heel even…….heel even zie ik het kleine meisje met de rode krullen. Een mooi jurkje aan, een strik in het onstuimige haar. Op haar mollige beentjes rent ze door het huis en ik hoor haar terwijl ze naar buiten rent en buitelt op het gras, gierend van de lach. De zon beroerd haar rode krullen …
Een paar weken geleden kreeg ik een lange mail van hem. Een mail vol verdriet en wanhoop, maar ook vol liefde. Hij vertelt over zijn vrouw die hij twintig jaar geleden heeft ontmoet tijdens een concert. Het was de mooiste dag van zijn leven schrijft hij, betovert door haar verschijning viel hij als een blok …
