Het is druk in de wachtkamer. Ze is te vroeg en moet nog even wachten tot ik zover ben. Ik probeer oogcontact met haar te maken om te laten weten dat ik haar heb gezien maar ze zit in haar eigen wereldje. Ze kijkt naar de grond, het gezicht in- en inwit en haar ogen …
In mijn coachruimte stapt een vrouw binnen. Ze draagt een prachtige pruik en is netjes gekleed, alsof ze zo door kan naar een feestje. Wanneer ze haar tas op de stoel zet, zie ik in de tas allerlei vakjes met keurig opgeborgen spullen, alles op een vaste plek. Haar schrijfblokje legt ze op tafel, potloodje …
“Ik ben gewoon niet meer mezelf” zegt ze tijdens het intakegesprek “kijk nou toch naar al die vetrollen!” “Het slaat misschien nergens op, maar ik was altijd het populaire meisje, ik was mooi, charismatisch en zelfverzekerd, met mij had je lol en nu is daar niets meer van over.” Ze is wel 20 kilo aangekomen …
Ze is sterk, niet perse fysiek, maar vooral qua uitstraling. Als er iets misgaat, is zij degene aan wie je je wilt vastklampen, want ze lost het op, maar vandaag is het anders. Ze kijkt me nauwelijks aan als ze binnenkomt en loopt moeilijk. Nadat ik wat te drinken heb gehaald probeer ik oogcontact met …
Ik merk dat ik een beetje zenuwachtig ben, maar ook nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar de vrouw waar ik al veel over heb gehoord maar nog niet heb ontmoet omdat zij door andere collega’s begeleid werd. Een half jaar geleden kwam Anna op onze poli en daarna is ze nog vele malen geweest voor lange gesprekken over …
2019: Ze werkt in de zorg en als ik haar vertel dat zorgverleners de moeilijkste patiënten zijn dan moeten we samen hard lachen. Ze herkent het wel. In de zorg zijn we zo gewend om voor een ander te zorgen en wanneer de rollen omgedraaid worden lijkt het alsof dat ingaat tegen onze natuur. We …
“Hoe gaat het met je?” Ze weet dat de vraag komt, zucht een keer, glimlacht daarna breed omdat ze haar antwoord ook steevast klaar heeft: het gaat altijd goed. Ze weet ook dat ik daarna even stil ben, zodat ze over haar antwoord na mag denken en dan komt er meestal een heel lang verhaal, …
Ze is een opvallende verschijning. Klein, ik denk nog geen 1,55 m, rood brilletje, strakke broek en schoenen waar ik jaloers op ben (waar haal je zoiets keks?!). Mijn deur staat open wanneer ik nog even wat afrond achter mijn computer en dan hoor ik in de wachtkamer hoe ze moeiteloos mensen met elkaar weet …
Ze kennen elkaar van de buddy bijeenkomsten, Lidewij en Anniek, 29 en 34 jaar. Verbonden door het noodlot: borstkanker. Beide in de bloei van hun leven, beide getrouwd, kleine kindjes en ondertussen carrière makend. Het klikt meteen en binnen een paar minuten zijn ze de hele groep vergeten. Ik zie het gebeuren en het is …
De operatie is achter de rug, de beslissing om niet voor de chemo te gaan gemaakt, maar het gaat niet goed met haar. “Aan de ene kant wil ik rust en ervoor weglopen en aan de andere kant mis ik een soort bezieling waardoor ik tot niets kom.” Ze legt het plakje ontbijtkoek naast haar …
