Exotisch en een tikkeltje stout, anders kan ik haar niet beschrijven. Ze is niet groot, maar door haar hoge hakken en haar wapperende, zwart golvende lange haar is ze een bijzondere verschijning. Een voluptueuze borst, pretlichtjes in haar ogen en een grote glimlach….tot ik haar verschrikkelijk nieuws vertel.
Ze heeft een jaar gewacht om deze stap te zetten ook al voelde ze wel dat er iets niet goed was. Angst hield haar tegen, voor de pijn, voor het onbekende, voor de dood. Angst om haar dochter achter te moeten laten, angst om de behandeling alleen te moeten doen.
Een aantal jaar geleden is ze gescheiden en het heeft diepe krassen achter gelaten op haar ziel. Uit elkaar gegroeid, te veel bezig geweest met zichzelf, niet openstaand voor de ander, geen verbinding. Ze heeft er nu vrede mee, maar het was zwaar. Net weer een beetje opgekrabbeld uit het dal, alles weer op orde, zakt nogmaals de grond onder haar voeten vandaan.
Het wordt het hele pakket, beginnend met de chemotherapie. We maken samen een plan: hoe pak je dit aan, hoe blijf je zo gezond mogelijk, wat te doen met werk, van wie kan je hulp verwachten en ga je dat ook vragen? Mijn advies is vaak om van jezelf een bedrijf te maken. Jij bent de directeur, je lichaam en geest het bedrijf, vrienden en familie je medewerkers. Hoe houd je het bedrijf in conditie, wat ga je delegeren, wat moet je zelf doen en wat als je als directeur uitvalt, weten je medewerkers dan wat ze moeten doen, wat van hen wordt verwacht?
Het werkt. Ze gaat voortvarend aan de slag. De chemo valt haar mee, ondanks vermoeidheid, concentratiestoornissen en lichte neuropathie in handen en voeten. Haar mooie krullenbos is verdwenen, wat rest zijn nog wat sliertjes langs de rand van haar voorhoofd.
Nog vier kuren en dan gaan we opereren. Ze is bij de chirurg geweest om zich voor te bereiden op de keuze van operatie, maar dat valt vies tegen. Haar tumor was groot, ruim 7 centimeter en doorgegroeid in haar huid. Ons advies zou een borstamputatie zijn met een eventuele reconstructie of een flinke borstverkleining met het risico dat niet alles wordt weggehaald en we nogmaals moeten opereren.
Het doet haar pijn. Al jong had ze grote borsten, haar visitekaartje. Nooit overwogen ze te verkleinen, al zijn ze wat groot in combinatie met haar lengte. En nu? Er schiet van alles door haar hoofd. Bang voor verminking, maar vooral bang dat het moeilijk wordt een nieuwe relatie aan te gaan. Want hoe doe je dat als je borst er af is. Vertel je zoiets bij de eerste date? Wacht je af tot de relatie serieuzer wordt en hoop je dan maar dat de ander er geen problemen mee heeft? Stel dat hij dan afhaakt, heb je tig keer ge-date voor niks. Hou je je BH aan, of durf je hem uit te doen? Mag iemand anders eraan zitten? Vindt ze zichzelf nog wel mooi na de operatie? Ze komt er niet uit en ook ik heb geen oplossing.
Zonder operatie is geen optie en beide keuzes hebben voor- en nadelen. Littekens zijn er altijd en vooral op de ziel…..
Liefde is een ‘total package’. Ik ‘viel’ op haar exotische, tikje stoute verschijning en hoop dat ze dat vast blijft houden, want ze is zoveel meer dan alleen buitenkant.
Weer een heel mooi stukje dat je geschreven hebt.
Mooi dat je deze aspecten bespreekbaar maakt.
Fijn dat ze jou heeft om bij te staan,trots op je.
Veel sterkte voor haar,het is niet niks.
Wat een prachtig verhaal, op enkele punten heel herkenbaar.
Ik ben blij dat ik deze site heb ” gevonden”
Er zijn nog meer mooie verhalen te lezen .
Met vriendelijke groet.
Elisabeth.